HABİL ile KABİL

Habil ile Kabil kutsal kitaplarda yer etmiş en eski öykülerden biri. (Kabil (Musevi kaynaklarında Kain, Kayn, Kayin)ile Habil (Musevi kaynaklarında Hevel), Tanah'ta, Eski Ahit'te, Kur'an'da ve hadislerde bahsi geçen dini şahsiyetler. Kabil, Âdem ve Havva'nın büyük, Habil ise küçük oğludur. Kabil'in, kardeşi Habil'i öldürdüğüne ve tarihteki ilk katil olduğuna inanılır.)

 Ayrıntıları içinde oldukça farklı insani duygu ve durumu belirten bu öykü tümüyle bir insanlaşma sürecini anlatıyor. Kıyas, kıskançlık, fark,ayrım, şiddet, evlenme, evlat, ölüm, katil, gizlenme, aldanma, aldatma gibi bir  sürü konu başlığına eşlik edebilir.

Öyküyü her din farklı  işlemiş. Sümer mitolojisinde de yeri olan anlatı ( Emeş-Enten ve Lahar-Aştan hikayesi Habil ve Kabil hikayesine benzer anlatımlar içermekte, daha sonra bu anlatımların musevi kaynaklarına aktarıldığı ifade edilmektedir) kardeş kavgası diye özetlenemez. 
Aslında güçlü olanın sonunda öldüğü bir kavgadır da bu çünkü . Eski Ahit'in Aramice tefsirlerinde ise kardeşlerin dövüştüğü, daha güçlü olan Habil'in yendiği ancak ağabeyinin hayatını bağışladığı belirtilir. Buna rağmen Kabil, Habil farkında değilken saldırmış ve onu öldürmüştür. 

İncil kökenli kaynaklarda Tanrının Kabil'i lanetlediği onu yeryüzünde dolaşmaya mahkum ettiği,  cennet bahçesinden  (muhtemelen urfa civarı)   çöllere gönderildiği söylenir. 

Kuranda habil ve kabil ile alakali tahmini 4 ayet geçiyor
5:27 -	Onlara Âdem'in iki oğluyla ilgili haberi hakkıyle oku. Hani her ikisi birer kurban sunmuşlardı, birinden kabul edilmiş, diğerinden kabul edilmemişti. (Kurbanı kabul edilmeyen, ötekine):" Seni öldüreceğim" demişti. Diğeri ise şöyle demişti: "Allah, yalnız kendisinden korkanlardan kabul eder".
5:28 -	"Allah'a yemin ederim ki, sen beni öldürmek için bana el uzatsan da, ben seni öldürmek için sana el uzatacak değilim, ben âlemlerin Rabb'i olan Allah'tan korkarım.
5:29 -	"Ben isterim ki sen, benim günahımı da, kendi günahını da yüklenip ateş halkından olasın! Zalimlerin cezası budur".
5:30 -	Bunun üzerine kurbanı kabul edilmeyenin nefsi kendisini, kardeşini öldürmeye teşvik etti ve onu öldürdü. Böylece zarara uğrayanlardan oldu. Nihayet Allah, ona kardeşinin ölmüş cesedini nasıl örtüp gizleyeceğini göstermek için yeri eşeleyen bir karga gönderdi. "Yazıklar olsun bana! Şu karga kadar olup da kardeşimin cesedini örtmekten aciz miyim ben?" dedi. Artık pişmanlık duyanlardan olmuştu. (Maide: 31)

Öykünün dini boyutu açık. Gerçi açık olmasına karşın her dinde farklı biçimlerde ele alaınmış, adak, kız kardeşle evlenme , sevgi... bir sürü farklı neden sayılıyor. belki de toplamıdır kim bilir...Ya da büyük sosyologlara göre göçebelerle yerleşiklerin , çobanlarla çiftçilerin savaşı olarak  da bakabiliriz. 

ASIL ÖYKÜ BÖYLE OLABİLİR

Ya da metni daha farklı bir alana çekebiliriz. 

Örneğin isimlerin anlamlarına bakarak da  farklı bir sonuca ulaşmak mümkün . 

Arapça sözlüklerde Habil ismi efsunlu, büyücü insanı etkileyen, tesir edici hayal gördürtücü manasına geliyor. 

Kabil isminin anlamı ise, mümkün olan, kabul edilen, gerçek, tür, cins anlamlarına geliyor. 

Bu hikayeyi isimlerin manasına göre tekrar ördüğünüzde ise ortaya insanın ruh halini genel anlayışını anlatan bir öykü çıkar. 

Daha önceki öykü gibi iki farklı karakterin değil de bütün insanlığın hikayesidir bu. O da hayalleri olan insanın gerçekler ve kabul edilenler karşısındaki çaresizliğidir. 

Var olanı (hakikati değil göreceli gerçekliği) hayal etmeye ( gelecek kurgusu değiştirme gücü) tercih eden insanoğlu kendi içinde onun başını döndüren, onu büyüleyen ve sürekli değişim isteyen hayallerini öldürmüştür. 

Bunu bazen hayal kırıklığıyla, bazen zorbalıkla, bazen eğitimle bazen de bizim aklımıza gelmeyecek bir sürü başka biçimlerde yapmıştır.

Çoğumuzda çocukluktan (yaş değil ruh hali) çıktığımızda içimizde bir yerde duran kendimizi ve dünyayı değiştirme gücünü kaybetmiyor muyuz. işte o zaman içimizdeki Habil'i Kabil öldürüyor. Sizin hayalleriniz başkalarının gerçekliğine yenik düşüyor sonra tanrının Kabil'i cennet bahçesinden çöllere sürmesi gibi, kendimizi herkesin kabul ettiği sıradan bir yaşama sürüyoruz. 

İçindeki katile dur demiş ve Habil ile Kabil'i bir arada tutmuş insanların sayesinde değişip gelişen tarih bizi insan olmaya daha çok yaklaştırıyor. Yoksa Kabillerin çokluğunda elimizde taşlaşmış kalbimiz ve avallaşmış aptallaşmış tekdüze hale gelmiş aklımızla "iyi birer katil" olarak  kalacağız. hem de sonsuza dek .